In de villa werd vroeger gewoond en gewerkt onder één dak. Voorraden werden via het luik omhoog getakeld en op zolder opgeslagen. Tussen de hanenbalken liggen nog de oude vlaggenstokken, in de verbleekte kleuren van de Duitse revolutie van 1848. Onder de keldergewelven rijpte de wijn in de houten vaten. Aan het einde van de winter werd de wijn in de flessen gevuld.
Op de drie etages tussen kelder en zolder werd gewoond en werden de feesten gevierd. Ter gelegenheid van de bruiloft van de zoon des huizes werd in de jaren ’60 de kamer-en-suite op de eerste verdieping voor het laatst opnieuw behangen: wit gestreept met gouden fleurs de lis. Bij het verwijderen van het vergeelde behang kwamen er nog eens drie lagen uit lang vervlogen tijden tevoorschijn, met prachtige bloemenpatronen in paars, blauw en groen. De kale wand daaronder was met kranten uit december 1895 beplakt. Zo kon het bouwjaar van het huis worden vastgesteld. En dááronder werden de deuren zichtbaar van een reeks inbouwkasten die nog nooit waren gebruikt en waarvan ook de vroegere bewoners geen weet hadden gehad. Ze zijn in ere hersteld. Ook in een van de andere kamers bleken onder het linoleumtapijt oude kranten te liggen, dit keer uit 1967. Een pagina met hippe damesmode van toen hebben we ingelijst.
Terwijl op de wijnboerderij het leven werd geleefd, raasden de stormen van de Duitse geschiedenis langs, en soms kwam die geschiedenis ook binnen. Direct na de Tweede Wereldoorlog werd op de benedenverdieping een Franse officiersfamilie ingekwartierd. Wijnboer Christian Wilhelm Niessen werd door de Franse bezetters benoemd tot juge de paix. Hij oefende zijn ambt uit tussen de schuifdeuren van de kamer-en-suite en sprak recht au nom de la République. Totdat Duitsland in 1949 weer op eigen benen mocht gaan staan.
Al spoedig dienden Wirtschaftswunder en reisjes naar Italië en Spanje zich aan. Voor de nieuwe generaties was de wijn uiteindelijk alleen nog hobby naast het academische beroep. De focus veranderde. Maar de houten vloeren, de kroonluchters en de gietijzeren radiatoren overleefden elk tijdsgewricht. Ze stralen ook vandaag nog het vertrouwde gevoel van huiselijkheid en geborgenheid uit, samen met de meubels die door de opeenvolgende generaties zijn aangedragen.
